Vanavond zag ik een reclame van een supermarkt. Een doos vlees voor het hele gezin voor een week voor het luttele bedrag van € 10,- . Ik verbaas me elke keer weer over de Nederlander. Wat is het toch dat wij alleen maar bezig zijn om het zo goedkoop mogelijk te krijgen. Speurend door de reclame folders gaan we op jacht. Waar is de kip het meest goedkoop. Vol trots delen we onze vangsten met familie en buren. Daar moet je zijn, daar krijg je een hele kip voor € 4,50.
Bedenk je eens wie er allemaal geld aan moeten verdienen. 1) De fokker (zullen we hem maar geen boer noemen!) koopt de kuiken in bij 2) de kuikenfokker, hij moet de kleine lieverd weken 3) voeren en een warm onderdak bieden, als de kuiken is opgegroeid tot trotse vleeskip wordt hij 4) vervoerd naar de 5) slachter. Bij de slachter wordt de kip verpakt en weer 6) vervoerd naar een 7) groothandel. Van de groothandel gaat het naar onze 8 ) supermarkt en daar ligt onze gevederde vriend in de koeling voor €4,50. Aangezien ik niet in de soepkippen branche zit heb ik vast een aantal stappen overgeslagen.
Hoe kun je nu in hemelsnaam geld verdienen aan zo’n kip als je maar €4,50 vraagt. Het antwoord is eenvoudig en triest, optimalisering en schaalvergroting. Iets waar veel bedrijfstakken last van hebben. Allereerst is de kip zo gemanipuleerd dat hij van kuiken tot vleeskip uitgroeit in zes weken! Een krankzinnig korte periode die we genetisch voor elkaar hebben gekregen. Deze kip wordt liefkozend plofkip genoemd. Na zes weken moet deze kip ook wel dood want echt goed lopen kan hij niet (te snel gegroeid). Even tussendoor; eigenlijk eten we geen kippen maar kuikens aangezien een kip na zes weken nog niet volwassen is. De fokker stopt er uitgelezen voeding en (groei)medicijnen in (hé die was ik vergeten in het rijtje) en dat levert hem een kip op van een goeie twee kilo. De tweede troef die de branche in handen heeft is veel kippen in een bedrijf. En dan bedoel ik veel hè, zo’n 20.000 per bedrijf.
In ons eeuwige streven om voor een dubbeltje op de eerste rij te zitten en vanuit onze veronderstelling dat het normaal is om elke dag veel vlees te kunnen eten kweken we zieke kippen die met medicijnen op de been worden gehouden en die weinig smaak bevatten.
Tot slot: als je als vegetariër in een Hummer rijd veroorzaak je minder CO2 uitstoot dan een vleeseter in een Toyota Prius.
Toch nog een puntje: ik ben geen vegetariër. Ik ben gewoon zo’n rare die van kwaliteit houd en goede smaak en vind dat als je een beest eet moet zorgen dat het een humaan bestaan had.
Smakelijk eten.
Vincent Moes 